Εκδήλωση για τις καταλήψεις. Εισήγηση.

Στο Εργαστήρι Πολιτικής Έκφρασης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, στην οδο Νηρηίδων 32 στο Π. Φάληρο την Παρασκευή 11 Γενάρη στις 8 μμ θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση για τις καταλήψεις ως μέσο διεκδίκησης και δημιουργίας.

« Κατάληψη, το να παίρνει μια ομάδα ανθρώπων στην κατοχή της και να θέτει υπο τον έλεγχο της κτήριο ή τόπο που ανήκει στους άλλους για να το εκμεταλευτεί ή και γαι να δηλώσει με αυτόν τον τρόπο την διαμαρτυρία της ή για να υποβάλλει αιτήματα»

Σε έναν κόσμο που τα πάντα εμπορευματοποιούνται, που όλα και όλοι αξιολογούνται ανάλογα με τα κέρδη που παράγουν, όλο και περισσότεροι άνθρωποι οδηγούνται στη εξαθλίωση και την δυστηχία. Οι «πάνω» χρησιμοποιώντας του νόμους, την αστυνομία, τις κυβερνήσεις και τους παρατρεχάμενους θέλουν να μας αναγκάσουν να δεχτούμε την φτώχια και την μιζέρια σαν φυσιολογικό τρόπο ζωής.

Οι ανύμποροι οικονομικά βρίσκονται ξαφνικά στον δρόμο ή στα συσσίτια ή και στο σπίτι τους χωρίς ρεύμα και θέρμανση. Όταν αρρωσταίνουν δεν έχουν πόρους για φάρμακα και γιατρούς. Σαν φοιτητές δεν μπορούν να σπουδάσουν. Κοινωνικά κεκτημένα όπως υγεία, παιδεία, στέγη, τροφή καταργούνται.

Απέναντι στην βαρβαρότητα της κρίσης υπάρχει μια αντίθετη κίνηση.

Αυτοδιαχειριζόμενοι, κοινωνικοί χώροι, καταλήψεις, κοινωνικά ιατρεία, χαριστικά-ανταλακτικά παζάρια, περιαστικοί αγροί, χωρίς να ξεχνάμε τις καταλήψεις πανεπιστημίων, σχολείων , νοσοκομείων, εργοστασίων, εφημερίδων τηλεοπτικών σταθμών, τους αγανακτισμένους του Συντάγματος, την κατάληψη της Γουόλστρίτ, την πλατεία Ταχρίρ κτλ.

Είναι παράλογο να υπάρχουν διακόσιες χιλιάδες σπίτια ακατοίκητα και παράλληλα να υπάρχουν άστεγοι.

Έτσι ξεκίνησαν οι πρώτες καταλήψεις στέγης στην Αθήνα.

Είναι παράλογο κάποιοι να μην έχουν να φάνε και να υπάρχουν κομμάτια γής ανεκμετάλευτα.

Κοινωνικά κινήματα, όπως εκείνο των Ηνωμένων Πολιτείων, μας χαρίσουν την πολύχρονη εμπειρία τους.

Το κίνημα ακτημόνων εργατών της Βραζιλίας MST που γεννήθηκε μέσα απο το κίνημα των καταλήψεων των latifundios (μεγάλα κτήματα), το οποίο εξελίχθηκε σε εθνικό κίνημα το 1984, τώρα αριθμεί χίλιες περίπου καταλήψεις-καταυλισμούς που φιλοξενούν εκατόν πενήντα χιλιάδες οικογένειες ακτημόνων.

Η εκμετάλευση γης απο μεγάλες εταιρείες που αποφασίζουν για την αγροτική παραγωγή με μόνη βάση το κέρδος και όχι τις ανάγκες των ανθρώπων, δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα επισιτιστικής κρίσης.

Η απάντηση στην παγκοσμιοποίηση της μιζέριας είναι η παγκοσμιοποίηση του αγώνα μέσα απο το κίνημα via campesino που συντονίζει την αντίσταση σε όλο τον κόσμο για την αγροτική μεταρρύθμιση.

Στην Αργεντινή εργάτες καταλαμβάνουν εργοστάσια και επιχειρήσεις που κυρήσσουν πτώχευση και ξαναρχίζουν να παράγουν μόνοι τους χωρίς αφεντικά.

Οι εργάτες αποφασίζουν όλα τα θεμιτά στην συνέλευση, εναλλάσοντας τις θέσεις εργασίας, οικοδομώντας σχέσεις συντροφικότητας, ενώ μεγάλο μέρος των κερδών καταλήγουν στην κοινότητα για σχολεία, νοσοκομεία και φτωχούς οικισμούς. Σε πολλές περιπτώσεις, μέσα στα ίδια τα εργοστάσια υπάρχουν δραστηριότητες άσχετες με το αντικείμενο εργασίας όπως πολιτιστικά κέντρα, αίθουσες διδασκαλίας, δομές που εξυπηρετούν το σύνολο της κοινότητας.

Στο Μεξικό, οι εργάτες των αγροκτημάτων « πήραν τα βουνά» αναζητώντας γη. Έφτιαξαν καλύβες και άρχισαν να δουλεύουν. Όταν η κυβέρνηση έβγαλε διάταγμα για την εκκένωση της ζούγκλας αρνηθηκαν να φύγουν. Οργανώθηκαν, έφτιαξαν κοινότητες και εξακολουθούν να αγωνίζονται για αναγνώριση, τροφή, εκπαίδευση, στέγη, υγεία, δικαιοσύνη, ειρήνη και πολιτισμό.

Στην Αβάνα το κράτος δίνει στους πολίτες κομμάτια γης για να καλλιεργούν τα λαχανικά τους και να έχουν ένα μικρό εισόδημα.

Ακολουθώντας αυτά και άλλα παραδείγματα, πρωτοβουλίες κατοίκων της Αθήνας αλλα και άλλων πόλεων, διεκδικούν χώρους απο τους δήμους για την δημιουργία αστικών αγρών.

Γιατί εμείς κάναμε την κατάληψη;

Εμείς, διαφορετικοί άνθρωποι, με διαφορετικές αφετηρίες και επιθυμίες , νιώσαμε την ανάγκη να συναντιόμαστε σε έναν ανοιχτό πολιτικό, πολιτιστικό, κοινωνικό χώρο, αντίθετο προς κάθε οικονομική εκμετάλευση, με βάση την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη, την ισότητα, την συντροφικότητα.

Πήραμε ένα χώρο υγειονομική βόμβα, οπου γινόταν ψυχικός και σωματικός βιασμός συνανθρώπων μας (εκπόρνευση, άθλιες συνθήκες διαβίωσης, ευτελής εκμετάλευση του χώρου) και δώσαμε τέλος χωρίς χρήση βίας.

Καθαρίσαμε, επισκευάσαμε και συνεχίζουμε να συντηρούμε το οίκημα προκειμένου να καλυφθούν ανθρώπινες ανάγκες.

Σκοπός μας δεν είναι η οικιοποίηση του εν λόγω κτιρίου αλλα η αξιοποίηση του ως ελεύθερου χώρου πολιτικής έκφρασης και κοινωνικής αλληλεγγύης.

Πάνω σε αυτήν την λογική ζητάμε την στήριξη σας.

Οι καταλήψεις είναι επιθέσεις μόνο στον πολιτισμό της εξουσίας και της εκμετάλευσης.

Οι καταλήψεις είναι κομμάτια ζωής ελεύθερα απο την εμπορευματοποίηση.

Γι αυτό τρομάζουμε το κράτος που με μισάνθρωπα μέσα επιτίθεται να εξαφανίσει κάθε πυρήνα αντίστασης και δημιουργίας αρνήσεων. Είναι γνωστό, πως όσο πιο βάρβαρα είναι τα μέτρα που θέλουν να περάσουν, τόσο πιο πολύ καταφεύγουν στην καταστολή.

Η κατασταλτική επίθεση στις καταλήψεις είναι μέρος μιας ατζέντας επιθέσεων της άρχουσας τάξης προς όλες τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις.

Είναι αναγκαίο να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.

ΥΓ. Νομικά έχουν ήδη κινηθεί εναντίον μας με μύνηση κατα αγνώστων και έχουν δρομολογίσει την εκκένωση του κτιρίου με τον γνωστό, προφανώς, τρόπο. Στην χθεσινή μας μάλιστα εκδήλωση (11-01-2013) για την υπεράσπιση των καταλήψεων είχαμε και την επίσκεψη δέκα φασιστών και ενός αστυνομικού οχήματος που απλά και μόνο λόγω του κόσμου που συμμετείχε δεν έκαναν αυτό που όλοι ξέρουμε πως ήθελαν να κάνουν.